Terence Hensley
12.02.2024
442
Terence Hensley
12.02.2024
442
Chociaż Szwajcaria podpisała Konwencję o prawach osób niepełnosprawnych (CRPD) dziesięć lat temu, dostęp do kultury dla osób niepełnosprawnych nie stał się jeszcze oczywistością. Kilka stowarzyszeń pracuje nad naprawieniem niedociągnięć systemu.
Uczestnictwo w koncertach, teatrach, kinach i operach jest podstawowym prawem człowieka. Dla wielu osób w Szwajcarii te aktywności są czymś oczywistym, ale dla innych pozostają utopią. Poza barierami architektonicznymi i kosztami uczestnictwa, które uniemożliwiają części populacji udział w wydarzeniach kulturalnych, szczególne środki dostępności dla osób z upośledzeniem sensorycznym są wciąż zbyt mało nagłaśniane.
W przeciwieństwie do Francji, gdzie od 2005 r. instytucje kulturalne są prawnie zobowiązane do uwzględniania dostępności dla wszystkich odbiorców, w Szwajcarii kwestia ta nie jest jeszcze częścią strategii krajowej. Ustawa o kulturze na lata 2025-2028, która wyznacza kierunek polityki kulturalnej Rady Federalnej na najbliższe cztery lata, nie kładzie wystarczającego nacisku na przyciągnięcie odbiorców z niepełnosprawnościami, argumentuje organizacja Pro Infirmis, która opublikowała stanowisko, gdy ustawa została poddana pod dyskusję w czerwcu 2023 roku.
Zapytany o to Federalny Urząd Kultury (FOC) powiedział: "Przesłanie kulturalne jest bardzo szeroką wytyczną polityczną, która musi zostać zatwierdzona przez parlament, tj. wszystkie partie polityczne, i która stanowi podstawę finansową polityki kulturalnej. Dopiero po przyjęciu tego przesłania zostaną podjęte konkretne działania", wyjaśnia Miriam Schleiss, dyrektor ds. uczestnictwa w kulturze w FOC.
Wprowadzenie obowiązku prawnego, podobnie jak kwestia parytetów dla kobiet, nie spotyka się z jednomyślną aprobatą ludzi. Francja jest z pewnością modelem, ale nie idealnym. Yann Griset, prezes SurdiFrance - francuskiej krajowej federacji osób niedosłyszących i niesłyszących - uważa, że jest jeszcze wiele do zrobienia. "Gdybym miał wystawić ocenę, byłoby to pięć na dziesięć. To nic nadzwyczajnego. Oznacza to, że robimy postępy, ale możemy zrobić więcej".
We wrześniu 2023 r. Pro Infirmis, organizacja parasolowa działająca na rzecz samostanowienia i integracji osób niepełnosprawnych, opublikowała wyniki swojej pierwszej ankiety przeprowadzonej wśród 22% szwajcarskiej populacji, którą reprezentuje. Dwie na pięć osób czują się ograniczone, jeśli chodzi o uczestnictwo w zajęciach kulturalnych.
Udział w działaniach kulturalnych jest również uwzględniony w Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, którą Szwajcaria podpisała w 2014 roku. Według Nicole Grieve, szefowej ds. kultury integracyjnej w Pro Infirmis we francuskojęzycznej Szwajcarii, raport komisji ONZ ma na celu podsumowanie konwencji. "Wciąż znajdujemy się w impasie, jeśli chodzi o publiczne finansowanie różnorodności i inkluzywności w kulturze. Kantony zwracają się do miast, miasta do Konfederacji, a wszyscy do fundacji" - ubolewała.
Usługa kultury włączającej, która ma zasięg krajowy, została uruchomiona w 2016 r. przez Pro Infirmis w celu informowania i wspierania instytucji w przechodzeniu na dostępne i włączające programy i infrastrukturę. Obecnie ponad 80 instytucji i wydarzeń otrzymało znak uznania dla ich wysiłków w tym kierunku. Kontynuacja projektu została omówiona pod koniec okresu finansowania: od teraz usługa będzie kontynuowana przy zmniejszonym zespole i przeorientowanej ofercie.
Kwestia finansowania jest wspólnym wątkiem przewijającym się w różnych świadectwach pracy na rzecz integracji osób niepełnosprawnych w środowisku kulturalnym. "Od ośmiu lat Pro Infirmis zapewnia partnerom bezpłatne poradnictwo specjalistyczne. W rzeczywistości wszystkie specjalistyczne porady powinny być płatne" - mówi Stephanie Zufferey, członkini zarządu Pro Infirmis.
Po drugie, uczynienie społeczeństwa bardziej integracyjnym jest przede wszystkim zadaniem dla władz i społeczności, a nasze stowarzyszenie dało impuls do tego. Dlatego też władze publiczne, a tym samym Konfederacja, muszą przyjąć bardziej aktywną rolę finansową".
Czekając na zagwarantowanie swoich praw, osoby niepełnosprawne mogą liczyć na szereg lokalnych, regionalnych i ponadregionalnych stowarzyszeń, które zapraszają je na wydarzenia kulturalne. Pokazy filmowe z audiodeskrypcją, dotykowe i opisowe oprowadzanie po muzeach, napisy w teatrze to tylko niektóre z działań organizowanych w całym kraju.
W Lozannie Sinfonietta podjęła kroki, aby umożliwić niesłyszącym i niedosłyszącym widzom udział w koncertach w sezonie, wyposażając ich w wibrujące kamizelki.
Oprócz potrzeby integracji, Stephanie Zufferey podkreśla znaczenie zmiany postaw ludzi wobec niepełnosprawności w szerszym kontekście społecznym. Wskazuje na sposób, w jaki społeczeństwo postrzega niepełnosprawność, co podważa zasadność uczestnictwa osób niepełnosprawnych w wydarzeniach kulturalnych. "Można zorganizować każdy rodzaj mediacji kulturalnej. Jeśli dana osoba nie czuje się uprawniona do uczestnictwa, nie przyjdzie".
Referencje